Dodenherdenking op de zeedijk

SPANGA – 4 mei – Nationale Dodenherdenking. Ook in de Veenpolder was het zondagavond om 20.00 uur twee minuten stil. Bij het gedenkteken voor Harmen Visser aan de Zeedijk, werden alle oorlogsslachtoffers die sinds het uitbreken van de tweede wereldoorlog zijn omgekomen of vermoord herdacht. Er werden indrukwekkende toespraken gehouden door Rina Veenstra-Mulder en Dhr. Van der Weele. Muziek werd verzorgd door Dhr. Van der Linde. Er werden kransen en rozen gelegd, o.a. door wethouder Dhr. Trompetter. Rina Veenstra-Mulder van Plaatselijk belang Scherpenzeel, Munnekeburen en Spanga was gevraagd om het verhaal van Harmen Visser te vertellen. Dhr. Hammie van der Linde speelde op zijn eufonium en bracht na de 2 minuten stilte het Wilhelmus ten gehore. Bijzonder, erg aangrijpend was het verhaal van spreker Marinus van der Weele uit Emmeloord. Van der Weele, in de negentig, is al van het begin af aan elk jaar bij de dodenherdenking op de Zeedijk. Indrukwekkend, deze man zijn verhaal met een duidelijke boodschap. Hij begon met de woorden; “Waar blijft de tijd, het is alweer 69 jaar geleden dat er een einde kwam aan de 5 jaar durende oorlog, de tweede wereldoorlog. Een oorlog meedogenloos, beschamend voor de mensheid, hartverscheurende beelden, onbegrijpelijk, dit mag nooit meer gebeuren, echter zijn hier slechts ten dele in geslaagd. Nog steeds zijn er landen in de wereld waar oorlog wordt gevoerd”.

Marinus van der Weele legde samen met twee kinderen van de Weth. A. Heidaschool Nathalie en Marit een krans bij het gedenkteken voor Harmen Visser. Ook wethouder Cor Trompetter legde na de woorden “dat we het belang van vrede in Nederland en Europa blijven benadrukken” een krans neer. Harmen Visser en Marinus van der Weele kenden elkaar goed. Visser behoorde tot de verzetsgroep van Vollenhove, Van der Weele tot die van de Noordoostpolder. Beiden smokkelden de wapens die de Engels hadden afgeworpen door naar het Nederlandse verzet. Al eerder legde Van der Weele een bloemetje bij het gedenkteken en wel op 16 april. 16 april 1945 de dag dat Harmen Visser sneuvelde. De laatste dag van de oorlog in die omgeving. Rina vertelde het volgende van deze dag; “Op verzoek van de Canadezen gingen de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten mee tot aan het kruispunt van de weg Kuinre-Lemmer-Wolvega. Voorop reed een bren gun carrier (een licht pantservoertuig), gevolgd door commandant Visser op een motor, nog een bren gun carrier en een personenauto. Toen de colonne stopte, raakte Visser met zijn voorwiel het voertuig voor hem. Hij kwam ten val, zocht dekking aan de oostzijde van de Zeedijk, maar klom even later weer tegen de dijk op. Toen hij zich over zijn motor boog, werd hij beschoten en dodelijk getroffen. De colonne vertrok onmiddellijk. De tevoorschijn gekomen SS’ers gaven opdracht het stoffelijk overschot te begraven in de berm langs de dijk. Een dag later is het lichaam van Visser overgebracht naar het baarhuisje in Kuinre. Onder grote belangstelling werd hij op 21 april 1945 begraven in Vollenhove. Later is hij herbegraven in Oudemirdum (bron: Henk van Heerde).

Herdenken, het is een goede zaak. Goed om stil te staan bij wat er is gebeurd, stil te staan bij alle oorlogsslachtoffers op 4 mei. Het is goed dat daar ook jeugd bij is. “Misschien leert de jeugd er iets van, iets van dat mensen verdraagzamer met elkaar om moeten gaan’’ aldus Van der Weele.

“Leven in vrijheid en zonder angst”. Wat een groot goed. “Dat we in onze harten streven tot een betere wereld”; Marinus van der Weele.

Tijdens de herdenking werden er aan de belangstellenden rozen uitgedeeld. De herdenking werd afgesloten met het neerleggen van deze rozen. De belangstellenden vormde een lange rij en legden één voor één de rozen neer bij het gedenkteken. Na de afsluiting reed er een motorrijder op een Canadese motor langs. Sinds enkele jaren rijdt hij op 4 mei zijn ronde Kuinre-Schoterzijl-Slijkenburg. Kortom een mooie, indrukkwekkende herdenking op de Zeedijk. 

Foto’s: Dirk Steringa

De laatste foto was een onverwachte voorbijganger die vertelde dat dit een echte canadese motor uit de oorlog is.