27 mei wereld otterdag

Zoals al vele jaren is de laatste woensdag in mei wereldotterdag. Een dag waarop Stichting otteropvang de RietNymf natuurlijk van zich wil laten horen. Hoe gaat het in de opvang voor de otters die het even niet redden zonder hulp? Otters die verweesd zijn geraakt of misschien wel gewond. Mochten we in 2019 een half jaar zonder otters in de opvang zijn geweest, wat we natuurlijk het liefst hebben, dit jaar lijkt het toch te gaan als voorgaande jaren. Begin maart 2020 hebben we mannetjes otter  Mauber vrij kunnen laten aan de rand van de IJssel  tussen Olst en Deventer. Het was nog even spannend in verband met hoog water, je wil natuurlijk niet dat hij te dicht bij het verkeer komt, maar uiteindelijk zakte het water in de IJssel snel zodat we hem met een gerust hart vrij konden laten. Maud nu ook onze vrijwilligster waar deze Kalenberger otter in de tuin uiteindelijk gevonden, is mocht hem vrij laten. Bij een mooie zonsondergang ging hij de vrijheid tegemoet.  Een maand voor zijn vrijlating kwam otter Bartjan bij ons binnen. Sterk vermagerd was er gelukkig een oplettende boswachter van Staatsbosbeheer die deze roepende otter onder een kano vond.  Bartjan maakt het nu goed maar zal toch wel in ieder geval tot september bij ons blijven. Jonge otters blijven tot ze ongeveer een jaar oud zijn bij de moeder. Hoewel hij laat zien dat hij in een klein bassin z’n Mannetje staat waar het gaat om vissen te vinden, is het jagen in open water toch net even weer wat anders. Grappig is te zien hoe elke otter weer zijn eigen dingetje doet. Bartjan houdt er van om met vogels te communiceren.  Vroeg in de ochtend floot hij tegen de vogels die in het voorjaar al vroeg van zich lieten horen. Waren de vogels stil dan begon Bartjan te piepen. Wanneer de vogels weer hun riedeltje lieten horen was Bartjan weer stil. Dat we niet alleen otters uit de omgeving in de opvang binnen krijgen bleek afgelopen Hemelvaartsdag. Een telefoontje van de Dierenambulance Midden Nederland. Een jonge otter in Almere gevonden. In de middag arriveerde het kleine ottertje in een bench. 4 weken oud. De hummel heeft waarschijnlijk de holt te vroeg verlaten en kwam al ploeterend voorbij drijven langs Jesse die hem zag en opperde om hem te redden. Het was erg druk die dag op de recreatieplas. Waarschijnlijk is deze kleine ondernemende otter op het geluid afgekomen van al het tumult, zeg het maar. Een otterkenner ter plaatse is op onderzoek gegaan.  Om dit kleine jong nog terug te plaatsen was het al te laat. Maar hij maakt het goed. Al hadden we natuurlijk liever gezien dat hij bij zijn moeder was gebleven. Jesse heeft kordaat op getreden gezien de beelden die hij maakte met zijn mobiel. We noemen het ottertje dan ook naar de vinder Jesse.

Wat doet de coronacrisis met de otterpopulatie? De vele vrijwilligers die zich bezig houden met de otters viel het op dat het rustig was met de verkeersslachtoffers. Nu het verkeer weer  toe neemt zien we ook een lichte stijging van aangereden dieren. Toeval? Ik denk het niet.

Ook zien we overal in het land mooie otterpassages ontstaan. En daar zijn we blij mee. Vaak komt de vraag. Wat is de toegevoegde waarde van de otter? Naast dat het de ambassadeur is van een schoon watermilieu heeft deze soort het recht om hier te leven. Vreemd dat die vraag altijd gesteld wordt. Ik heb die vraag nog nooit gehoord wanneer het bijvoorbeeld over weidevogels gaat.

Wat ons betreft heeft iedere soort recht op bestaan en daar hebben wij als mensen de verantwoording voor te nemen.

Ingrid Jansen en Auke Kuiper

foto: de Rietnymf